WIEŚ I GMINA WĄDROŻE WIELKIE/DORF UND GEMEINDE WĄDROŻE WIELKIE (GROß WANDRIß)

     Gmina o charakterze typowo rolniczym, dogodnie położona, z ciekawą historią i wieloma zabytkami. Pośród zachowanych zabytków dominują głównie obiekty kultury sakralnej. Najstarszym zabytkiem Wądroża jest jednonawowy kościół pw. Matki Boskiej Różańcowej (pierwotna nazwa kościoła: pw. św. Piotra i Pawła) z 1288 r. Świątynia została wzniesiona z obrobionych ciosów kamiennych. Wewnątrz kościoła znajduje się drewniany barokowy ołtarz i renesansowa ambona. Sklepienie zdobi rokokowy żyrandol oraz pochodzący z tego okresu krucyfiks. W wieku XIX nadbudowano nawy, wzniesiono wieżę oraz założono stropodach nad nawą, a portalowe wejście zamurowano. Cmentarz, który otacza kościół, pochodzi z XIII w. i otoczony jest znakomitym drzewostanem osłonowym.

Mierczyce/Mertschütz

    Mierczyce, to mała wsieś, z ciekawą historią i wieloma zabytkami. W 1232 r. powstał tu, dzięki Henrykowi Pobożnemu, szpital dla trędowatych. Niestety rok 1241 nie był łaskawy dla Mierczyc, podczas najazdu tatarskiego wieś została kompletnie zniszczona. W roku 1462 wieś została podzielona na dwie części, znajdujące się w rękach różnych rodzin, ale w późniejszych latach znowu stanowiła całość.
     W Mierczycach zachował się, powstały w XIV w., kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, który położony jest na wzniesieniu przy drodze wiodącej przez wieś. Jest to jednonawowa budowla kryta stropem, z prezbiterium o nieznanym zakończeniu i przykryciu. Kościół zbudowano z kamienia łamanego, a portal wykonano z ciosów piaskowca. Zachowały się mury, nawy oraz częściowo prezbiterium. W XIV w. wydłużono prezbiterium, zamknięto wielobocznie i przesklepiono. Wieża pochodzi z późnego średniowiecza, a inne przybudówki powstały w czasach nowożytnych. Do dziś przetrwała siedemnastowieczna ambona i bogato zdobiony prospekt organowy. Warto zwrócić uwagę na nagrobki rodziny Schweinichenów. W XIII w. wokół kościoła został założony cmentarz, zlikwidowany w XVIII w. podczas przebudowy kościoła. Pozostały po nim jedynie dwa późnobarokowe nagrobki wmurowane w zewnętrzną ścianę świątyni. Czas i natura oszczędziły krzyż pokutny wmurowany w okalający kościół mur, krzyż podobno pochodzi ze średniowiecza i jest symbolem żalu za popełnione zbrodnie nieznanego dziś człowieka

Pałac i ogród w Mierczycach/Das Schloß und Der Garten in Mertschütz

    Mierczyce mogą również pochwalić się bardzo dobrze zachowanym renesansowym pałacem wzniesionym w XVII w. i przebudowanym w XIX w. W pomieszczeniu na piętrze zachowały się stiuki i piec o bogatych kaflach. Pod koniec XVIII w. powstał tu barokowy ogród ozdobny dla Hansa Friedricha Schweinitza. Stanowił on oprawę renesansowego dworu, umocnionego murem bastionowym i wodami szerokiej fosy obiegającej go wkoło. Dwór dostępny był przez most usytuowany na osi głównego wejścia, a drugi most znajdował się po północnej stronie budynku. Ogród natomiast zajmował spory, prostokątny teren, przylegający do folwarcznego majdanu, ukształtowanego na wprost fasady rezydencji. Otoczony był wysokim kamiennym murem, w którego ciąg włączono boczne bramy wejściowe. Dzieliły one jego wnętrze na trzy części powiązane ze sobą schodami. Układ ogrodu ukształtowany został przez płaskie kwatery, w jego części przedniej broderiowe, wypełnione wspaniałą roślinnością, a w partii tylnej obwiedzione niskimi, strzyżonymi żywopłotami, wzdłuż których posadzono rzędy drzew. Rozmaitość ciekawych rozwiązań i dobranych detali świadczy o bogactwie ogrodu.
 

Postolice - kościół/Poselwitz - Kirche

W centrum wsi usytuowany jest XV-wieczny kościół pw. św. Marcina. Świątynia jest budowlą niewielką, wybudowaną z kamienia i cegły. Wewnątrz zachował się bardzo bogato zdobiony ołtarz główny i boczny, noszący charakterystyczne cechy stylu barokowego. Należy zwrócić uwagę na piękną rzeźbę gotyckiej Madonny. Rzeźba podobno pochodzi z nieistniejącego ołtarza skrzyniowego, być może spoza obszaru gminy i znalazła się tutaj podczas przenosin obiektów po 1945 roku. Kościół oplata cmentarz parafialny pochodzący z XIV w.
 

Budziszów Wielki/Groß Baudiß

   W średniowieczu wieś znajdowała się na szlaku handlowym z Wrocławia do Lipska, zwanego Wysoką albo Górną Drogą. Nazwa wsi BudziszówWielki pochodzi od słowiańskiego imienia Budziwoj. W XII w. Budziszów Wielki należał do zakonu Kanoników Regularnych we Wrocławiu, a w 1221 r. odbyła się lokacja wsi na prawie niemieckim.W Budziszowie znajduje się kościół pw. Dobrego Pasterza, który podobno powstał w 1250 r. Przy kościele znajduje się XIII-wieczny cmentarz. Budynek zachował się do naszych czasów. Pokryty jestczterospadowym dachem z lukarnami. Główne wejście znajduje się w skrzydle centralnym dobudowanym w XVI w. W 1806 r. przeprowadzonomodernizację dworu, skrzydło wschodnie oraz gazon przed fasadą pałacu. Późniejszym właścicielem majątku był Paul Muller-Baudiss,który otoczenie rezydencji przeznaczył na cele rekreacyjne. Pod koniec XIX w. drogę dojazdową obsadzono lipami, które utworzyły aleję.

Znalazłeś błąd lub chciałbyś zgłosić aktualizację napisz